Structuur in presentatie

Wanhopig was ze, deze creatieve klant. Gewend om uitvoerig voor aandachtig publiek te spreken. Nu moest zij zich voor een promotie in drie minuten presenteren. Ze ritselde onrustig met haar bundel aantekeningen.

Na een wandeling in stilte om tot rust te komen, namen we de presentatie door. Op een bruggetje, onder een boom. Na drie minuten, was ze steeds nét klaar met de inleiding. Er was zóveel te vertellen. De kern kwam door de opsomming van wapenfeiten niet aan bod.

De wandeling was voorbij. We hadden ons serieus verdiept in het probleem, zonder echt resultaat. Wat te doen? Hopen dat de presentatie goed zou verlopen? Moest ik het begrip ‘vertrouwen’ inzetten?
‘Je redt je altijd, dus ook deze keer?’ Dat vond ik te gemakkelijk.

‘Kijk eens om je heen of je iets in de natuur ziet dat kan helpen’.

Meteen wees ze enthousiast op een paardebloem met knoppen en één stralend geopend zonnetje.
‘Dát is de structuur van mijn verhaal:
Eerst de rozet, de bladerenkrans. Algemene gegevens, voorstellen.
Dan de knoppen: de hoofdlijnen, kort aangestipt.
Dan: de bloem, één royaal uitgesponnen voorbeeld.
Elk onderdeel één minuut.’

We dronken koffie op een terras. Ik vroeg haar het verhaal te ordenen. Op een groen servetje tekende zij de structuur van de paardebloemplant en zette er steekwoorden bij. Dit was zó gebeurd. Overbodige gedachtenlijnen verdwenen.
Het resultaat: een kapstok die houvast bood. Door de focus op ‘één bloem’ kon ze daarover enthousiast en met boeiende details vertellen.

Haar presentatie verliep de volgende dag uitstekend.

April 2016